Het zal je moeder maar wezen (Dutch Edition)

De vijfentachtigjarige vrijgevochten moeder van Anna begint te dementeren. Om sneller in aanmerking te komen voor een plaats in een woonzorgcentrum, overdrijven de kinderen haar dementie, met als gevolg dat ze op een klein kamertje, op een gesloten afdeling tussen zeverende, beluierde, zwaar verwarde ouderen belandt. De moeder voelt zich McMurphy uit ‘One flew over the cuckoo’s Nest’ en ervaart iedereen, zelfs haar kinderen als ‘zuster Ratched’. Ze is helemaal over haar toeren, klampt zich hulpeloos aan Anna vast en schreeuwt ‘haal me hier weg’. Anna besluit een dag later haar moeder in huis te nemen. De familie is woedend, ontploft en laten Anna en hun moeder rücksichtslos in de steek, op één zus na, Francien, de jongste. De twee dochters verzorgen hun moeder als hun eigen kind. Met zijn drieën dwalen ze door de demente wereld en door de herinneringen van de moeder, die door de hitte van de zomer vooral draaien om de hongerzomer van 1972, toen Anna’s vader er vandoor ging en het gezin zonder een cent achterliet. Dat waren de heldendagen van hun onconventionele moeder. Om de vrede met de familie te herstellen plaatst Anna haar moeder na de zomer in het beste en duurste tehuis van de stad, wetende dat het ver boven haar budget gaat. De familie legt niks bij dus moet het geld op niet altijd gangbare wijze door de twee zussen bij elkaar worden geschraapt. Maar daar ging hun moeder hen in 1972 al in voor.